PATIËNT VAN DE MAAND – DAPPER
Patiënt van deze maand is de bijzondere Fjordenmerrie Dapper. Haar eigenaresse Rianne neemt ons mee in hun verhaal:
“Op 3 april 2015, Goede Vrijdag, werd onze bijzondere Dapper geboren. Gelukkig was ik bij de geboorte, want er ging van alles mis en door complicaties ademde Dapper niet bij haar geboorte. Dankzij reanimatie is zij gelukkig weer bijgekomen, maar helaas bleek zij verlamd te zijn.
De veearts wilde haar gelijk in laten slapen, maar “opgeven” staat niet in mijn woordenboek.
Ik heb eerder een paard gehad die was opgegeven, dit was Notre Belle. Eva (Eva Keeman, therapeute geweest bij Den Hoek) en Eric Laarakker hebben er toen voor gezorgd dat zij uiteindelijk 19,5 jaar heeft kunnen worden.
Die kans wilde ik Dapper ook geven. De eerste stap was pvc-buizen om haar benen heen zodat ze kon blijven staan en daardoor kon drinken bij mama. Dapper haar vader en moeder stonden in een natuurgebied met de rest van de kudde, maar we hebben Dapper en haar moeder even apart moeten zetten. Gelukkig ging dat goed en werd Dapper goed verzorgd door haar moeder.
Op 2e paasdag hebben wij de pvc-buizen eraf gehaald en wonder boven wonder galoppeerde Dapper achter haar moeder aan de weide wereld in. Zo’n mooi moment! Dat vergeet ik nooit meer.
Na een jaar heb ik besloten om Dapper naar huis te halen. We zagen dat ze wat zwakker was dan de rest en dat het natuurgebied niet veilig voor haar was. Thuis hebben we haar veel geleerd en Dapper groeide uit als een vrolijke en ondernemende puber. Maar helaas bleef ze met 4 benen kreupel lopen. Ze liep wel vrolijk door het land en leek er dus geen last van te hebben, maar haar benen gingen alle kanten op.
Toen Dapper 3 jaar was zijn we voor het eerst naar Den Hoek gegaan. Samen met Annika (Annika ten Napel, dierenarts geweest bij Den Hoek) heeft Eric Dapper doorgemeten en nagekeken. Mijn doel was om haar een pijnloos leven te geven of het nu als grasmaaier en knuffelpaard was of als menpaard dat maakte voor mij niet uit. Ik had mij er al bij neergelegd dat ik nooit op Dapper zou kunnen zitten, zelfs een dekje was op dat moment al te zwaar voor haar.
Conclusies van Annika en Eric: Dapper komt van ver, maar heeft nog geen pijn.
Rondom haar SI-gewricht zat het niet goed. De kans was klein dat zij ooit goed zou gaan lopen, maar we wilden alle 3 die kleine kans tóch aanpakken. Dapper deed haar naam eer aan en wilde zelf ook zeker niet opgeven dus zijn we ervoor gegaan!
Na de eerste paar behandelingen knapte ze iets op, maar viel ook al snel weer helemaal terug.
Elke 8 à 10 weken kwam ik op de praktijk voor haar behandelingen. Ondertussen beëindigende Annika helaas haar werkzaamheden binnen de praktijk, maar gelukkig vonden we in dierenarts Chantal Rijkhoff een goede opvolger. Samen met Chantal gingen we nu doorvechten voor Dapper.
Toen ik vorig jaar weer op de praktijk was en de uitslagen van Dapper niet zo positief waren moesten we een keuze gaan maken. Toen het woord inslapen werd genoemd door mij werd Dapper heel boos. Ze stond te stampen en schudde nee met haar hoofd. Dit was voor mij een duidelijk teken, wij gaan door!!!
Eric kwam met het idee om goudkorrels te implanteren bij Dapper en dat hebben we gedaan. Er waren veel korrels bij haar nodig. In de tijd daarna ging het met ups en downs.
Dapper werd gelaserd om haar spieren sterker te maken en te houden en ik longeerde haar 1 keer in de week. Verder stond ze op het land. Steeds meer gingen de goede dagen overheersen en de gebruikelijke dingen die alle paarden kunnen kon Dapper nu ook langzaam aan. Na 3 jaar kon Dapper eindelijk rollen, bokken, steigeren en hengstig worden! Alles lijkt zo vanzelfsprekend, maar voor een paard als Dapper was het ontzettend bijzonder.
En nu, bijna een jaar na de goudkorrels, hebben we een heel ander paard.
Ze wil werken!! Omdat Dapper nog geregeld struikelt en soms valt durven we haar niet voor de kar te zetten, maar Dapper accepteert het niet meer om op het land te staan en alleen maar gelongeerd te worden. We zijn nu elke dag met haar bezig. Een afwisseling van grondwerk, wandelen, oefeningen, balkjes lopen en RIJDEN!! We zijn nu zo ver dat mijn nichtje van 40 kilo op Dapper kan rijden 1 keer in de week zo’n 15 minuutjes, zo kunnen we haar steeds sterker maken.
Ik ben Eric, Annika en Chantal zo dankbaar voor hun doorzettingsvermogen, goede zorgen, geduld en deze kans!”